suscito
Jump to navigation
Jump to search
Catalan
Verb
suscito
Italian
Verb
suscito
Latin
Etymology
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): /ˈsus.ki.toː/, [ˈs̠ʊs̠kɪt̪oː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ˈsuʃ.ʃi.to/, [ˈsuʃːit̪o]
Verb
suscitō (present infinitive suscitāre, perfect active suscitāvī, supine suscitātum); first conjugation
- to encourage, stir up, awaken, wake up
- to erect, build
- to rekindle, excite
- c. 125 CE – 180 CE, Apuleius, Metamorphoses 3.20:
- Sīc nōbīs garrientibus libīdō mūtua et animōs simul et membra suscitat. Omnibus abiectīs amīculīs, hāctenus dēnique intēctī atque nūdātī bacchāmur in Venerem
- And so, as we chatted away, our desire for each other excited our emotions and bodies. We threw away all of our clothes, and then, finally uncovered and in the nude, we revelled for Venus [had sex in a frenzy]
- Sīc nōbīs garrientibus libīdō mūtua et animōs simul et membra suscitat. Omnibus abiectīs amīculīs, hāctenus dēnique intēctī atque nūdātī bacchāmur in Venerem
Conjugation
Descendants
References
- “suscito”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “suscito”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- suscito in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
Portuguese
Verb
suscito
Spanish
Verb
suscito
Categories:
- Catalan non-lemma forms
- Catalan verb forms
- Italian non-lemma forms
- Italian verb forms
- Latin terms prefixed with sub-
- Latin 3-syllable words
- Latin terms with IPA pronunciation
- Latin lemmas
- Latin verbs
- Latin terms with quotations
- Latin first conjugation verbs
- Latin first conjugation verbs with perfect in -av-
- Portuguese non-lemma forms
- Portuguese verb forms
- Spanish non-lemma forms
- Spanish verb forms